Wind Beneath My Wings

Gözlerimi kapatıp dinlediğimde,

Hissediyorum...

Gerçeklikten biraz uzak,uçuk hayaller kuruyorum.

Göz kapaklarım daha ağır sanki,

Mum ışığının ağırlaştırdığı göz kapaklarım...

Bekliyor gibiyim.

Neyi yada kimi aradığımın cevabını bekliyorum sanki.

Elimi kalbimin üzerine koyuyorum,

Daha iyi anlayabilmek için...

Gözlerimi sıkı sıkı kapatıp,dinliyorum.

O kadar gerçeksin ki, her defasında şaşırıyorum.

Senden daha gerçek olan diğer bir şey de burukluk.

"Elimi kalbimin üzerine koyuyorum"

"Yaşamak istediğim bu muydu?"
Elimi ruhumun üzerine koyuyorum.

Yaşamın vereceği bu muydu?

Olmak istediğim her şeyi olamadım.

Belki bende bir kartaldan yükseklere uçabilirdim.

Ama kanatlarımın altında ki rüzgar yoktu....

Yükselemiyorum.

Gökyüzüne dokunamıyorum.

Teşekkür edemem Tanrı'ya bunun için...

Bu kadar öfkeliyken,kanatlarımın altında hala eksik olan bir rüzgar varken,

Olmak istediğim her şey olamamışken,

Teşekkür edemem...

Sunset 28

Güneş iyiden iyiye alçaldı,

Sahil sessiz,deniz durgun.

Saçlarımda denizin kokusu...

Rüzgarın serinliği,kumun sıcaklığı...

Her gün batımı bu kadar güzel miydi?

Düşünüyorum...

İlk defa gün batımını düşünüyorum...

Sessizliğin kol gezdiği,huzurlu gün batımları...

Herkesin hayatında batan güneşler...

Herkesin gün batımı apayrı belli ki...

Yorgunluktan çökmüş omuzların,

Kırılgan bacakların,taşıdığı yükü teslim ettiği gün batımları.

Dolup taşan kalplerin,mutluluktan ağlayan gözlerin yaşını akıttığı gün batımları.

Hayatları süpürüp giden gün batımları.

Günün sonu.

Ömürlerin,şarkıların,romanların sonu...

Bitmesin desek de,gelen sonlar.

Su gibi akıp giden günlerin sonları...

Mavi,pembe ve kızıl sonlar,

Bulutların süslediği...

Denizi örtünen sonlar sonsuzlukta...

Bazen rüzgarların savurduğu,göz gözü görmeyen sonlar...

Gariptir...

Hep aynı kokar gün batımları...

Nedendir bilmem,hep aynı batar güneş...

Bazısı yeşil bir ışık bekler o an,

Bazısı yeni bir hayat.

Halbuki hep aynı batar güneş,

Sadece sondur.

Sonsuzlukta bir parça son...